ครั้งแรกกับเครื่องแบบใหม่

ขึ้นประถมก็จะมีเครื่องแบบใหม่

ขึ้นมัธยมต้นก็จะมีเครื่องแบบใหม่

ขึ้นมัธยมปลายก็จะมีเครื่องแบบใหม่

และเช่นกัน...

เป็นสาวมหาลัยก็ต้องมีเครื่องแบบของมหาลัย

และทุกครั้งที่เรามีเครื่องแบบใหม่กัน จะต้องตื่นเต้นดีใจ ยิ่งเครื่องแบบของมหาลัยนะ ยิ่งโคตรน่าอิจฉาเวลาเห็นพี่ใส่ชุกนักศึกษาที่ติดตรามหาลัยในฝันของเรา ทำไมพี่เขาใส่แล้วสวย แล้วดูดีแบบนั้นนะ สักวันเราต้องเป็นแบบนั้นบ้าง

เราเคยคิดแบบนั้นมาตลอด จนกระทั่งได้มาลองใส่เอง

.

.

.

แม่คะ การที่หนูใส่ชุดนักศึกษาแล้วตันแบบนี้มันคืออะไรรรรร #กรี๊ดแรงมาก

ศิลปากรบังคับให้ใส่พลีทนะคะ และกับคณะเราที่บังคับให้กระโปรงยาวคลุมเข่า พิธีการคือยาวครึ่งแข้ง และใส่รองเท้าผ้าใบสีขาว

แทบจะกรี๊ดเป็นภาษาต่างดาวตอนเห็นตัวเองใส่ชุดนักศึกษาครั้งแรกค่ะ หุ่นตันและเตี้ยมาก เป็นทรงตรงเลยค่ะ แงงงงงง

เราได้ใส่ชุดนักศึกษาครั้งแรกอย่างจริงจัง คือเมื่อวันที่ 21 ที่ผ่านมาค่ะ ซึ่งเราต้องไปงานสดุดีสมเด็จฯกรมพระยาดำรงราชานุภาพที่วังวรดิศค่ะ เข้าวังครั้งแรกในชีวิต สิทธิพิเศษเฉพาะเด็กรอบรับตรง #กรี๊ดแปป

สมเด็จกรมพระยาดำรงราชานุภาพคือใคร?

พระองค์เป็นพระราชโอรสในรัชการที่ 4 ถ้าใครพอจะจำได้พระองค์ได้รับยกย่องว่าเป็นพระบิดาแห่งประวัติศาสตร์ไทย และเป็นชาวไทยคนแรกที่ได้รับการยกย่องจากยูเนสโกให้เป็นบุคคลสำคัญของโลก พระองค์ทรงพระราชกรณียกิจหลายประการที่มีผลดีต่อชาวไทย ทั้งด้านการศึกษา ด้านประวัติศาสตร์ ถ้าเราจำไม่ผิดพระองค์ทรงเป็นเสนาบดีคนแรกของกระทรวงมหาดไทย

แลดูความรู้แน่น... เปล่าค่ะ กลวงมาก นี่พึ่งที่จำได้จากที่ดูคลิปและฟังหม่อมปนัดดาจากในวันที่ 21 จริงๆ วันนั้นชีวประวัติของพระองค์ยาวมาก คลิป 20 นาที แต่จนถึงวันนี้มันก็หายไปหมดแล้ว (......)

กลับมาเรื่องชุด เออ เพราะวันนั้นต้องเข้าวัง เลยต้องเรียบร้อย กระโปรงต้องครึ่งแข้ง เราก็จัดเลยค่ะ กระโปรงยาว32 เกือบถึงข้อเท้าแหนะ (ซึ่งใส่แล้วมันเน้นช่วงขาให้เราดูตัวยาว แต่ร้อนมากค่ะ ร้อนจนอยากจะ ถกกระโปรงขึ้นแล้วไปยืนหน้าพัดลม ฮืออออ)

 นอกจากนั้นแล้ว คณะเรายังพิเศษนะ มีเนคไทสีม่วงให้ใส่ทั้งหญิงและชายด้วยนะ อย่างน่ารักอ่ะ ใส่แล้วมองไกลๆ เหมือนเด็กมัธยมพวกคอนแวนซ์เลย5555 แต่ความน่ารักนี่ลำบากมาก คือเข้าใจไหมว่ามันต้องติดกระดุมคอที่ใช้ติ้งมหาลัยติดแทนกระดุมที่ตัดไปแล้ว จากนั้นก็ใส่เนคไท แรกก็ว่าแอบมิ้งดี ไปๆ มาๆ เริ่มไม่ละ อึดอัดมาก รัดคอสุดๆ จนอยากจะร้องกรี๊ด แงงงงงง เคยอุทธรณ์กับพี่ไปแล้วว่าอึดอัด พี่บอกเดี๋ยวก็ชิน เอ่อ พี่คะ... นานไหมกว่าหนูจะชิน สงสัยจริงจัง5555 (แว่วมาว่าปีหนึ่งต้องใส่เนคไทนี่ยาวยันจบรับน้องนะ นี่คงเป้นคำตอบของพี่ว่าเมื่อไหร่เราจะชินกับมัน5555)

ถามว่านอกจากไปสดุดีสมเด็จกรมพระยาดำรงราชานุภาพแล้วยังไปทำอะไรอีก ก็ได้เข้าชมพิพิธภัณฑ์หรือก็คือตัววังวรดิศนั่นเองค่ะ แถมด้วยข้าวต้มฟรี ซึ่งพริกไทยแอบเยอะ กินแล้วแอบฉุนจมูกดี แต่หลายคนก็ว่ามันอร่อยนะ โอเค เราแปลกเอง (........)

ที่ไปนี่แอบได้อะไรกลับมาเยอะนะ (นอกจากรับรู้ว่าใส่ชุดนักศึกษาแล้วตัวเราจะเป็นทรงตรงแบบนั้นและกระโปรงยาวนี่ร้อนขาฉิบหาย) อย่างเช่นว่าจะมีการที่เราได้เดินดูพวกของใช้ของสมเด็จท่านที่มีไว้ในพิพิธภัณฑ์ ตรงโต๊ะทรงงานแอบเห็นปฏิทินมันเขียนเดือน พฤศจิกายน ไว้ว่า พรึกสจิกายน คือพึ่งรู้ว่าสมัยก่อนนี่เขียนเดือนพ.ย.ว่างั้น เห็นพวกกล้องโบราณที่พระองค์ท่านชอบใช้ นอกจากนั้นยังชอบอันนึงที่คือเจ้าต่างประเทศจะส่งพวกโปสการ์ดอวยพรมาให้สมเด็จ โดยจะใช้เป็นรูปตัวเองงี้ เรามองว่าแปลกดี คือไม่ชินไง ทุกวันนี้เวลาเราอวยพรวันเกิดเพื่อนรือปีใหม่งี้ ถ้าไม่ใช่รูปเพื่อนก็จะใช้รูปพวกที่แสดงให้เห็นถึง่าเปลี่ยนปีแล้วนะงี้ 

ที่สนุกสุดคือนี่... ตรงหอสมุด ชอบดัชนีหนังสือมาก (น่าจะเรียกงี้นะ) มันจะเป็นตู้ไม้เป้นชั้นๆ อ่ะ เปิดแล้วก็เป็นพวกบัตรที่เขียนรายละเอียดหนังสือไว้ คือเปิดชั้นเล่นและไล่ดูบัตรมันส์มาก ชอบอ่ะ555555

และก่อนกลับบ้านเราได้เจอเพื่อนร่วมรุ่นคนนึง พี่เขาซิ่วมาจากนิติมธ. ไม่แน่ใจว่าขึ้นปี3 หรือจบปี3 แต่พี่เขาอายุ 22 คือรู้จักเพราะไปหารุ่นพี่เพื่อบอกว่าเราจะกลับบ้านด้วยรถเมล์สาย 80 แล้วพี่คนนั้นเขามาถามทางไปบางขุนนนท์พอดี ซึ่งมันผ่านไง เราก็เลยบอกว่านั่งสายเดียวกับเราได้ เลยได้รู้จักและรู้ว่าพี่เขาซิ่วมาจากมธ.

ตอนแรกแอบตกใจนะ คือส่วนตัวถ้าเราเรียนอะไรจนถึงปีสูงแล้วคงไม่กล้าซิ่วออกมา หนึ่งคือเราไม่อยากให้เวลาที่ทุ่มไปเสียเปล่า สองคือเราเสียดายเงินแม่ ถ้าเราจะซิ่วคงเลือกที่จะซิ่วมันไปตั้งแต่จบปีหนึ่งอ่ะ แต่นั่นแหละ เพราะเรายังไม่ไปยืนในจุดนั้นล่ะมั้ง แต่ที่คุยกับพี่เขาคือพี่เขาเรียนแล้วมันเบื่อ มาถึงจุดหนึ่งก็เลือกที่จะซิ่วออกมาแทน และพี่เขาซิ่วไม่ได้บอกพ่อแม่ด้วยนะ อืม... พี่คะ พี่อย่างเท่อ่ะ ชอบจัง5555

จากเริ่มต้นเป็นชุดนักศึกษาจบมาเป็นเรื่องซิ่ว อืม... นี่มันเอนทรี่รวมมิตร #ฮา

เอนทรี่หน้าเจอกันกับการสัมภาษณ์ค่ะ กำลังร่างๆ อยู่ จะเอาความรู้สึกตอนที่สัมภาษณ์เข้ามหาลัยทุกคณะที่เราพอจำได้มาลง ตอนนี้ต้องเค้นสมองก่อน ไม่ได้ลงไว้ในบล็อกเก่าด้วย5555